با آفرینش زن برگ ظریفى به برگ هاى زرین عالم وجود افزوده شد چرا که زن جلوه اى از جمال و جلال الهى است که باید شناخته مى شد؛ این نور الهى از آغاز آفرینش تا کنون، دوران هاى تلخ و شیرینى را سپرى کرده است. گاه همراه با حرکت انبیاى الهى گام در گام نهاده و دوشادوش مردان صالح، از پیامبر زمان خود حمایت کرده است. قرآن این کتاب هدایت بشرى، در کنار هر مرد بزرگ و قدیمى از یک زن بزرگ و قدّیسه یاد مى کند. از همسران آدم و ابراهیم، از مادران موسى و عیسى و... در نهایت تجلیل یاد کرده است. قرآن درباره مادر موسى مى گوید: ما به مادر موسى وحى فرستادیم که کودک را شیر بده و هنگامى که بر جان او بیمناک شدى، او را به دریا بیفکن و نگران نباش که ما او را به سوى تو باز پس خواهیم گردانید.1
قرآن درباره مریم مادر عیسى مى گوید: کار او به آنجا کشیده شده بود که در محراب عبادت، همواره ملائکه با او سخن مى گفتند و گفت و شنود مى کردند. از غیب براى او روزى مى رسید. کارش از لحاظ مقامات معنوى آن قدر بالا گرفته بود که پیغمبر زمانش را در حیرت فرو برده و او را پشت سر گذاشته و زکریا در مقابل مریم مات و مبهوت مانده بود.2
در تاریخ اسلام، زنان قدّیسه و عالى قدر فراوان اند. کمتر زن و مردى است که به مقام خدیجه(علیها السلام) برسد. به فرمایش امیرالمؤمنین على(علیه السلام)آن روزها تنها سرپناهى که خانواده اى اسلامى را در خود جاى داده بود، خانه پیامبر(صلى الله علیه وآله) و خدیجه بود3 و من سومین آنان بودم.
هیچ زن و مردى ـ جز پیغمبر(صلى الله علیه وآله) و امام على(علیه السلام) به مقام و منزلت حضرت زهرا(علیها السلام) نمى رسد. حضرت زهرا(علیها السلام) بر فرزندان خود ـ که امام اند و بر پیغمبران غیر از خاتم الانبیاء ـ برترى دارد تا جایى که فرزند گرامى اش حضرت حجة بن الحسن(علیه السلام) مى فرماید:دختر رسول خدا فاطمه زهرا(علیها السلام) براى من الگوى تمام عیار است».4
نقش زنان در هیچ حرکتى از حرکت هاى اسلامى و شیعى، بر کسى پوشیده نیست
لیست کل یادداشت های این وبلاگ
بازدیدهای امروز: 11 بازدید
صفحه اصلی
